زالو و آشنایی با آن

تغذیه و تولید مثل زالو

زالوها پس از چسبیدن به میزبان، پوست یا مخاط را به وسیله سه آرواره شاخی خود به شکل شکاف سه شاخه می درانند و در کل بادکش دهانی به مثابه یک سیستم ایجاد خلا عمل می کند و خون را به جیب های قابل اتساع قسمت میانی لوله گوارش (چینه دان= crop) پمپاژ کرده و پس از دفع قسمت اعظم آب خون، قسمت غلیظ و متراکم آن در چینه دان زالو باقی می ماند و به آهستگی ظرف چندین ماه گوارش می یابد. شایان ذکر است که زالو در یک وعده غذایی می تواند چندین برابر وزن خود خون بخورد.

 

همه زالوها، هرمافرودیت (دو جنسی) هستند و علاقه دارند پیش از آن که خود را گشنیده کنند با همدیگر بیامیزند و به این ترتیب که هر کدام مزینه خود را به مادینه دیگری می رساند و سپس هر دو بارور می شوند. تخم ناشی از آمیزش زالوها با یکدیگر به شکل پیله ژله مانندی از زالو جدا شده و به خاک یا سنگ یا کنده های درخت در حاشیه آب می چسبند و پس از مدتی به صورت کرم های ریزی ظاهر می شوند. زالوها پس از یکی دو بار زایمان می میرند.

 

چگونگی صید زالو

 

زالو ها معمولا به صورت کلونی حرکات هماهنگی دارند و دسته جمعی از جایی به جای دیگر می روند. آنها بوی خون را دریافت می کنند و اگر زالویی به انسان یا جانوری بچسبد دیگر زالوها نیز متوجه شده و به آن سو هجوم می برند. بهترین راه صید زالو از مرداب ها آن است که صیادان به جای شلوار، جوراب نازک زنانه بلند پوشیده و درون مرداب بروند، آن قدر که تا بالای ران پا در آب فرو روند. سپس با تکان دادن آب، زالو را متوجه حضور خود نمایند. زالوها با استشمام بوی انسان به سمت طعمه آمده و به جوراب می چسبند ولی نمی توانند نیش بزنند در این حالت صیاد بیرون آمده و جوراب را به صورت برعکس از پای خویش بیرون می آورد. جوراب به صورت کیسه ای درآمده و تعداد زیادی از آنها را در بر می گیرد. راه دیگر استفاده از چکمه های بلند و فرو رفتن در مرداب و صید با دست است.

 

نحوه نگهداری زالو

 

برای نگهداری سالم زالوها باید آب محل زندگی آنها را یک روز در میان تعویض کرد، چون زالوها با ترشح مواد شیمیایی از جمله آمونیاک، اکسیژن آب را از بین برده و به تدریج خود نیز ضعیف شده و کارآیی خود را از دست می دهند و سرانجام پس از چند روز می میرند. بهتر است از آب کلرینه استفاده نشود و به جای آن از آب مقطر یا آب بدون کلر استفاده نمود. قبل از جابه جایی می بایست دمای آب را کنترل کرده و از تغییر دمای ناگهانی آب تعویضی خودداری کرد. زالو ها به گرما حساسند و نباید دمای آب بیش از 10 درجه سانتی گراد باشد و یا در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار گیرند. غیر از آب زالو را می توان در خاک مرطوب و تمیز که در کیسه های نخی یا کتانی محصور شده باشد نگهداری کرد. درجه حرارت ایده آل برای زالوها 7-4 درجه سانتی گراد می باشد.

زیست شناختی زالو

زالوها،کرم های حلقوی یا بندبند هستند که قرابت زیادی با کرم های خانگی دارند و اندام های آن ها از نظر آناتومی و ساختاری بیشتر اختصاصی شده اند. بدن تمام زالوها به طور یکسان از 34 بند تشکیل شده است. در هر بند یک اندام مکنده قوی است که محکم به انتهای بند وصل شده است. (مکنده پسین یا پیشین ممکن است بسیار کوچک باشد.) شکل بدن متغییر است، ولی میزان پهنای آن بستگی به درجه انقباض و کشیدگی ماهیچه ها دارد. دهان در قسمت پیشین مکنده، و معقد درقسمت خلفی و درست روبه روی مکنده پشتی قرار دارد. زالوها معمولاً دارای سه آرواره به شکلYشکسته هستند. زالوهای استرالیا تنها دارای دو آرواره هستند، که به شکل Vقرار گرفته اند طول این زالوها از 7 میلیمتر تا 200 میلیمتر متغییر است.

 

انواع مختلف زالو

 

زالوها برحسب روش تغذیه طبقه بندی می شوند .

 

گروه اول،گروه زالوهای آرواره دار یا Gnatbobdellid ، واجد آرواره های مسلح به دندان است، که با آنها میزبان را گاز می گیرند، و به وسیله تولید یک نوع آنزیم روده ای به نام هیرودین از انعقاد خون جلوگیری می کنند.

 

 گروه دوم، زالوهای بدون آرواره یا Rhycobdellida هستند که یک برآمدگی سوزن مانند به نام خرطوم دارند که آن را وارد بدن میزبان می کنند، و آنزیمی بنام همی تین در داخل بدن میزبان ترشح می کنند، که لخته های خون را در لحظه تشکیل حل میکند.

 

زالوهایی که در داخل بدن خزنده های آبی زندگی می کنند واجد چنین اندامی هستند. گروه سوم، زالوهای کرمی یا Pharyngobdellia هستند که فاقد هرگونه آرواره یا دندان می باشند و طعمه را یک باره می بلعند. غذای این ها را غالباً بی مهرگان تشکیل می دهند.

 

تنفس زالو

 

تنفس از طریق دیواره بدن صورت می گیرد. به منظور تبادل گازی، حرکت نوسانی در سراسر بدن برخی از زالوها مشاهده می شود. زالوهای آبی بیشتر تمایل دارند، در سطح آب حرکت کنند تا از اکسیژن سطح آب استفاده کنند.کاهش فشار اتمسفر منجر به کاهش اکسیژن محلول در آب می شود، و در نتیجه زالوها به سطح آب می آیند، تا کمبود اکسیژن خود را جبران کنند. در این حالت تعداد زالوها، در سطح آب 90درصد افزایش می یابد. به وسیله این نشانه می توان وضعیت آب و هوایی را، به راحتی پیش بینی کرد.

 

اندام های حسی زالو

 

اندام های حسی در راس و سطح بدن زالو قرار دارند، و او را قادر می سازند تا تغییرات شدت نور، دما و لرزش و تکان ها را احساس کند. گیرنده های موجود در سر، امکان حس کردن بو، را برای زالو فراهم می کند. ممکن است، یک یا دو جفت چشم نیز در سر داشته باشند. تعداد چشم ها و ترتیب آنها در شناسایی نوع زالو موثر است. هرچند که شناسایی قطعی آنها نیاز به تشریح کامل دارد. گونRhyconbdellidas قادر به تغییر رنگ خود هستند. علت این کار استتار نیست و هنوز دلیل قطعی آن مشخص نشده است.

 

 تغذیه

 

 بعضی از آنها هم از خون زالوهایی تغذیه می کنند که پس از حمله کشته شده اند.

 جستجوی غذا :

چگونه یک نوزاد زالو به دنبال غذای مورد نیاز خود می رود؟

 

 یک زالوی خون خوار نسبت به نور و محرک های فیزیکی بسیار سریع واکنش نشان می دهد. او مدام وضعیت خود را تغییر می دهد، بدنش حرکت موج مانند دارد و سرش را دائم می چرخاند. گاهی اوقات خود را به صورت کاذب بی حرکت نشان می دهد. یعنی بدنش را از طول می کشد و بدون حرکت باقی می ماند .در این حالت گیرنده های حسی پوست بیشترین حساسیت و گیرایی را دارند. وقتی زالو روی بدن یک میزبان متحرک قرار می گیرد خود را به شکل یک حلقه در می آورد و آن قدر مکنده پیشین خود را روی بدن میزبان حرکت می دهد تا آن را وارد بدن او کند. زالوهای آبزی بیشتر به دنبال طعمه می گردند، در حالیکه زالوهای خاکی به طور اتفاقی به میزبان حمله می کنند.

 

 گازگرفتن

 وقتی یک زالوی آرواره دار میزبان خود را گاز می گیرد، مکنده خود را محکم به بدن او می چسباند و با آرواره های دندانه دار نیمه حلقوی، مانند اره کمی آن را می برد. و با ایجاد یک بریدگی در پوست یک مایع لزج (موکوس) را از نفروپورس ها (منافذ خارجی روی اندام های کلیه شکل مانند) ترشح می کنند. این مایع کمک می کند تا مکنده کاملاً بچسبد. یک ترشح بزاق مانند شامل مواد ضد انعقاد و هیستامین تمام زخم را فرا می گیرد، و زالو بدن خود را در حال استراحت قرار می دهد، تا خون وارد معده اش شود. ترکیب این ترشح باعث جاری شدن خون می شود و ازلخته شدن آن در داخل بدن زالو پیش گیری می کند. یک نوع باکتری در شکم زالو به هضم خون کمک می کند و ثابت شده است که نوع باکتری بر حسب نوع زالو و نوع میزبان متغییر است. این باکتری همچنین از رشد باکتری های عامل فساد (گندیدگی) خون جلوگیری می کند.

 

 محل زندگی

بیشتر زالوها در آب های جاری زندگی می کنند. اما بسیاری از گونه های خاکی و دریایی آن نیز وجود دارند. زالوهای زمینی بیشتر روی زمین یا روی شاخ و برگ ها زندگی می کنند. درجنگل هایی که مقدار رطوبت کمتر است. بیشتر درآبراه های مرطوب جایگزین می شوند. اغلب آنها نمی توانند وارد آب شوند و درآب زنده بمانند، اما به صورت غوطه ور یا شناور مدتی زنده می مانند. گونه های خاکی در آب و هوای خشک و درشکاف های زیرزمینی خاک ماه ها بدون آب زنده می مانند. در چنین شرایطی بدن سخت و جمع می شود، مکنده ها قابل تشخیص نیستند و پوست کاملاً خشک می شود. در صورت ترشح چند قطره آب، این زالوها کاملا شناور و فعال می شوند. زالوهای خاص آب های جاری ترجیح می دهند، که درآب های با جریان آهسته یا آب های ساکن زندگی کنند، اما گونه های آن ها از جریان های تند آب نیز جمع آوری شده اند .

 

 

تولید زالو,پرورش زالو,زالو درمانی,محل زندگی زالو,مورفولوژی زالو